آیا تلفن هوشمند بچه ها را باهوش تر می نماید؟ - مجله سرگرمی

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، در زندگی امروزه مشغله ها آنقدر زیاد شده اند که همیشه با مشکل کمبود زمان دست و پنجه نرم می کنیم، کارهای روزانه، رسیدگی به امور زندگی و فرزندان، خرید یا انجام کار خانه، همه از مواردی هستند که کل زمان ما را درگیر می نمایند، در این میان زمان کمی برای فرزندان خود می گذاریم، با یک تبلت یا تلفن هوشمند آن ها را سرگرم می کنیم تا به کارهای عقب مانده خود برسیم، بچه هامان نیز در دنیای بازی ها و برنامه های سرگرم نماینده غرق می شوند و به جای بازی در پارک و یا یادگیری اصول زندگی، نحوه حرکت ادمک درون نمایشگر را آموزش می بینند. البته بعضی والدین احساس وظیفه بیشتری نموده و با نصب برنامه های آموزشی برروی تبلت یا تلفن هوشمند، بچه هاشان را با این نوع برنامه ها سرگرم می نمایند، به خیال آن که کودک هم سرگرم شده و هم آموزشی می بیند یا مهارت های رفتاری اش بهبود می یابد، اما برنامه های آموزشی چه هستند؟ به نظر می رسد این عنوان بیشتر برای جذب خانواده ها باشد تا موضوعی واقعی، آیا برنامه ها واقعا می توانند چیزی را به بچه ها آموزش دهند؟ آیا این یک دروغ تجاری نیست؟

اما جدا از آموزش بعضی به دنبال آن هستند تا بچه هاشان با انجام بازی های موبایلی آموزشی، باهوش تر شود، مطمئنا هوش چیزی نیست که در دنیای مجازی به دست بیاید، شاید با انجام بازی های موبایلی، بچه ها کم توجه تر شوند یا کنجکاوری و بازیگوشی آن ها کاهش پیدا کند، اما افزایش هوش با انجام بازی موبایلی ادعایی اثبات نشده است. واقعیت آن است که کودک باید تمام مهارت های مورد احتیاجش را در دنیای واقعی کشف کند، نه در دنیای دروغین. به تازگی جمعی از برترین متخصصان این حوزه در دنیا گرد هم آمده و در خصوص تاثیر فناوری، رسانه ها و فضای مجازی بر بچه ها تحقیقاتی را انجام دادند، فناوری در دنیای بچه ها بیش از همه چیز به بازی ها یا برنامه های موبایلی ختم می شود، اتفاقی که بچه ها را ساعت ها سرگرم می نماید و کار والدین را نیز آسان تر می نماید. اما واقعیت چیست؟ آیا فناوری بر هوش بچه ها تاثیر می گذارد؟ آیا این اثرگذاری مثبت است یا منفی؟

بستگی دارد...

بله، جواب اولیه آن است که اثرگذاری مثبت یا منفی فناوری بر روی بچه ها به نحوه استفاده آن ها از فناوری بستگی دارد، در هر صورت در دنیا ما اکثر موارد مطلق نیستند، گاهی بدترین مواد، خاصیت دارویی پیدا می نمایند. فناوری نیز مانند استفاده بزرگسالان از فضای مجازی، نسبی است، می تواند مثبت باشد یا منفی، نکته مهم آن است که رسانه ای که در دست ما واقع شده است توسط چه کسی و به چه قصدی طراحی شده است، گاهی بعضی بازی ها مانند پازل با فکر و توجه تکمیل می شود، این خوب است و موجب به کار گیری قدرت هوش فرزندان می شود اما همان بازی پازل نیز می تواند خطرناک باشد، به طور مثال تصاویر پازلی که باید تکمیل شود مناسب بچه ها نباشد، یا شکل شخصیت هایی باشد که الگوی مناسبی برای بچه ها ما نیستند، در این حال اثرگذاری فکری و آموزشی برنامه به شدت کاهش پیدا می نماید. از طرفی تعادل نیز باید حفظ شود، برنامه ها، بازی ها و شبکه های مجازی تماما رسانه هستند، ایجاد تنوع و تعادل در رسانه موجب رفع شدن تمام احتیاج های بچه ها می شود، مانند زمانی که به فرزند خود یک وعده غذایی مغذی می دهید اما بچه ها گاهی به کیک شکلاتی نیز احتیاج دارند، در دنیای رسانه نیز به همین شکل است، اگر بازی های فکری و آموزشی واقعی برای بچه ها خود آماده نموده اید، باید گاهی اجازه انجام بازی های پرسروصدا و صرفا سرگرم نماینده را نیز به آن ها بدهید. البته هر نوع بازی هیجان انگیزی نیز برای بچه ها مناسب نیست .

برنامه آموزشی باید ماهیت واقعی آموزشی داشته باشد

رسانه ها باید به طور هدفمند و توسط افراد متخصص فراوری شوند، بسیاری از برنامه های آموزشی یا تفریحی تلفن های هوشمند توسط شرکت های توسعه دهنده نه چندان مطرحی فراوری شده اند که تخصصی در خصوص تاثیرگذاری عناصر بازی یا برنامه بر تفکر بچه ها ندارند، در این حال هرچند فکر می نمایند برنامه ای آموزشی ساخته اند اما در حقیقت یک نرم افزار بدون هدف با عناصر آموزشی فراوری نموده اند که ماهیت آموزشی ندارد، توجه به این نکته بسیار مهم است، هر برنامه ای که در آن حروف مختلف سر هم می شوند یا بازی با اعداد در آن وجود دارد، صرفا نمی تواند برای بچه ها، آموزشی تلقی شود. از طرفی هیچ مرجعی به این موارد رسیدگی نمی نماید، تمام برنامه ها تاجایی که بعضی خط قرمز ها را نشکسته باشند به راحتی با هر برچسب و عنوانی منتشر می شوند. مرجعی تخصصی وجود ندارد که برنامه های آموزشی را آزمایش نموده تا اهداف موثر آن را تصدیق کند. البته این آنالیز هایی برای هیچ دسته ای از نرم افزارها صورت نمی پذیرد. آنالیز و آزمایش برنامه ها به خصوص برای بچه ها باید توسط والدین انجام شود، اما واقعیت آن است که پدر و مادرها تخصصی در این زمینه ندارند و مستقیما به سراغ برنامه هایی می روند که طراحی جذاب، شاداب و متنوعی داشته باشد .

رسانه خود را انتخاب کنید

بنابراین انتخاب برنامه ها، بازی ها یا حتی فیلم و سریال های تلویزیونی دست خودمان است. خودمان رسانه ای که تماشا می کنیم را انتخاب خواهیم کرد، پس در وهله اول باید در انتخاب های خود با دقت عمل کنیم و همین حس مسئولیت را به فرزندانمان آموزش دهیم، در حال حاضر تحقیق و آنالیز یک نرم افزار نسبت به چند سال پیش، کار آسانی محسوب می شود، برای تمام نرم افزارهای توضیحات کاملی وجود دارد که با مطالعه آن ها می توان تا حد زیادی به ماهیت آن پی برد، از طرفی بخش نظرات و پرسش و پاسخ در مارکت های اندروید یا iOSبسیار فعال و پرطرفدار است و همین مورد نیز به شناخت واقعی آن برنامه، یاری شایانی می نماید .

یکی از متخصصان غربی در این مورد روشی را پیشنهاد داده است، دکتر South فرزند 12 ساله خود را به انجام دو پرسش قبل از استفاده از یک برنامه یا بازی رایانه ای و موبایلی عادت داده است، پسر دکتر Southباید قبل از استفاده از یک برنامه یا بازی جدید، ابتدا آن را به پدر خود معرفی کند، سپس بگوید که چرا می خواهد از آن برنامه استفاده کند و چرا فکر می نماید استفاده از آن برنامه برای او مناسب است. دکتر Southاعتقاد دارد پاسخ همین دو پرسش موجب می شود تا فرزند نوجوانش نسبت به استفاده از تلفن هوشمند بسیار دقیق تر از دیگران باشد و همچنین قدر زمان و انرژی خود را بداند. فرزند وی اگر نتواند پاسخ هایی قانع نماینده ارائه دهد، خود متوجه می شود که این برنامه کاربرد خاصی برایش ندارد و در این حالت به درک درست نحوه رفتار با فناوری جدید به دست می آورد. به عقیده دکتر Southابتدا این والدین هستند که باید به درک درستی از استفاده از تلفن هوشمند برسند تا بتوانند این موارد را به فرزندان خود منتقل نمایند، از طرفی سن بچه ها نیز برای انجام اینگونه پرسش ها مهم است، بچه ها 5 یا 7 ساله، کوچک تر از آن هستند که بتوانند پاسخی برای چنین پرسش هایی ارائه نمایند، این روش در نوجوانان بسیار کاربردی تر است .

تلفن هوشمند نباید جایگزین تعاملات اجتماعی شوند

باید از رسانه یا شبکه های مجازی به عنوان یک اتفاق سرگرم نماینده برای بخش کوتاهی از زندگی روزمره یاد کرد، هرگز نباید دنیای مجازی را جایگزین دنیای واقعی کنیم، تعامل و ارتباط در دنیای مجازی با ارتباط در دنیای واقعی بسیار متفاوت هستند، باز هم باید اشاره نمود که کودک تمامی مهارت های خود را در دنیای واقعی یاد می گیرد اما می تواند دقایقی در دنیای مجازی نیز سرگرم شود، می تواند دقایقی را به بازی و استفاده از نرم افزار های مختلف اختصاص دهد اما این اتفاق به خصوص برای بچه ها باید تحت کنترل کامل والدین و مراقب آن ها صورت بگیرد. خیال سرگرم شدن بچه ها با برنامه های آموزشی که موجب ارتقاء مهارت های آن ها می شود کاملا باطل است. دنیای مجازی تنها می تواند مهارت های مجازی یک فرد را افزایش دهد، برای کسب مهارت در دنیای واقعی باید در دنیای واقعی به دنبال آن بروید .

خطر همیشه در کمین است

امروزه رسانه ها به هیچ وجه قابل اطمینان نیستند، انواع و اقسام برنامه های مختلف و بازی های موبایلی در بطن خود مواردی را به بچه ها آموزش می دهند که برای حال و آینده آن ها خطرناک است، از طرفی شبکه های مجازی بیش از پیش، ارسال آزادانه اطلاعات را برای کاربران فراهم نموده و دیگر می توان هر نوع مطلب نامناسبی را در انواع شبکه های مجازی ارسال کرد. بهترین راه مراقبت از بچه ها ایجاد فاصله بین آن ها و دنیای مجازی است، بچه ها باید بازی های فیزیکی انجام دهند و در دنیای واقعی با دیگران تعامل داشته باشند، هرگز نباید به قصد ایجاد زمان برای خود، بچه ها را به استفاده از تبلت و تلفن هوشمند ترغیب کرد، با زمان گذاشتن برای تربیت و آموزش های واقعی بچه ها می توان، فرزندی سالم، شاداب، توانمند و باهوش را تربیت و در اختیار جامعه قرار دهیم .

منبع:باشگاه خبرنگاران

،

banima.ir: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما